Hindoeïsme
Katholieke Akte 2014
Inhoudsopgave
1. Stichters
en heilige personen
Het Hindoeïsme vindt zijn oorsprong in Hindoestan, wat
betekent: ‘Het land van de Hindoes’, beter bekend als India. Er zijn bijna 1
miljard Hindoes in India en in Nederland wonen er ongeveer 215.000. Je kunt
geen Hindoe worden. Je wordt als Hindoe geboren. Wel kun je de wetten van de
Dharma volgen. (Ganeri, 2000)
Ongeveer 1700 jaar voor Christus trokken Indo-Germaanse nomadenstammen het
Indiase continent binnen. Deze herdersstammen namen hun godheden mee. Deze
vereerden ze zonder tempels en
godenbeelden in de vrije natuur. Ze prezen hun daden in talrijke hymnen
(heldendichten op rijm). Het ‘goede’ van de oorspronkelijke Indiase bewoners
werd door hen opgenomen. Dit gegeven is kenmerkend voor het hele Hindoeïsme:
het oude wordt niet verdrongen of gewijzigd, maar in het bestaande
geïntegreerd. (F. Terhart, 2007)
Het Hindoeïsme kent geen stichter en heeft zich niet laten
vastleggen in een vast omlijnde geloofsbelijdenis voor iedereen. Het gaat om de
manier van leven met respect voor alles wat door God geschapen is ofwel de hele
wereld. Het blijft continu aan veranderingen onderhevig. De voorgeschreven
regels wat betreft voeding, kleding, huwelijk en eredienst zijn heel divers,
niet alleen in verschillende streken, maar ook in de sociale orde van het
kastestelsel (Terhart 2007 en Smart, 1999).
Het huidige Hindoeïsme kent dan ook allerlei richtingen:
pantheïsme, monotheïsme en zelfs atheïsme. Het geloof in 1 god en veelgoderij
bestaan naast elkaar. Er is sprake van wederzijds respect, want het idee dat er
een religie is die zaligmakend is, kennen ze niet. Verschillende stromingen
zijn:
● Visjnoeïsme: kennen avatara’s (incarnaties van hun
goden).(F. Terhart, 2007)
Doordat de Hindoes respect hebben voor alle
leven op aarde, zijn de meesten vegetarisch. Ze eten echter allemaal geen
rundvlees, vanwege het feit dat de koe heilig is omdat deze melk geeft, een
waardevolle eiwitbron. (Ganeri, 2000)(Bansidhar, 2005) (Wikipedia, 2014)
1.1.
Het kastenstelsel
●
(Paria's)
(onaanraakbaren of dalits, behoren niet tot het kastensysteem, maar vormen
veeleer een groepering die de Veda's niet mag en/of kan bestuderen) (Wikipedia, 2014)
1.2
De Hindoekalender
De Hindoekalender rekent met maanjaren, die ongeveer
11 dagen korter zijn dan zonnejaren. De hindoekalender loopt dit verschil in
door zeven keer per negentien jaar een extra (schrikkel)maand, malmas, adhik mas of laund, in te
lassen. De plaats van deze extra maand hangt af van de bewegingen van de zon
door de tekens van de dierenriem.(Vink, 2014)
1.3 Hindoe
goden:
De meeste Hindoes zullen vertellen dat ze
in één god geloven, maar dat de veelheid aan vormen gezien moet worden als de
vlakjes van een diamant. Als er een lichtstraal op de diamant valt, dan lichten
er steeds andere facetten op, maar het blijft dezelfde diamant.
●
Shiva: Een van de
belangrijkste goden. Hij wordt vaak afgebeeld als een asceet. Hij is wit van ht
lijkenas. Gaat gekleed in een tijgervel of een olifantshuid en zijn haar draagt
hij in lange vlechten. Hij heeft 3 ogen. Dit derde oog zit in zijn voorhoofd.
Dit oog staat voor kennis en uit dit oog kan hij vuur laten voortrazen. Hiermee
vernietigt hij het universum als de schepping ten einde loopt. Hij draagt heel
veel tegenstellingen omdat hij het hele universum van hoog tot laag omvat. Zijn rijdier is de stier Nandi, welke bijna voor
iedere ingang van tempels, gewijd aan Shiva, ligt. (indiaweb.nl;
Terhart, 2007 en Ganeri, 2000)
·
Vishnu: Vriendelijk,
verschijnt steeds opnieuw in vele verschillende vormen op aarde. Wordt
afgebeeld met blauwe lichaamskleur en 4 armen, waarin hij een schelp, een
knots, een lotus en een discus draagt.
Om zijn hals een krans van woudbloemen en sieraden, waaronder het juweel
dat wensen vervult. Hij heeft 2 rijdieren, de slang Shesha en de vogel Garuda.
Hij bewaakt de wereld en grijpt in als er iets ernstigs mis dreigt te gaan. Hij verschijnt op aarde
in de vorm van de klassieke incarnaties: vis, schildpad, zwijn, de manleeuw
Narasimha, dwerg, Rama met bijl, Rama met boog, Krishna en buddha(vijand). De
laatst incarnatie Kalki moet nog komen. De populairste incarnaties zijn Krishna
en Rama met de boog, de held van de Ramayana. (indiaweb.nl; mensensamenleving.nl; Terhart,
2007 en Ganeri, 2000)
●
Ganesha: Zoon van
Shiva en Parvati. Hij heeft het hoofd van een olifant en hij rijdt op een rat.
Hij is de God van kennis en wijsheid die hindernissen wegneemt en wordt dus
door velen vereerd. Vereer je hem niet, dan schept hij hindernissen. Zijn hoofd
werd door zijn vader afgehakt, die hem niet had herkend. Toen heeft hij het
hoofd van het eerste wat voorbij kwam aan zijn zoon gegeven. Dit was een
olifant. (indiaweb.nl
en mensensamenleving.nl)
●
Krishna: Menselijke
incarnatie (verschijning) van Vishnu. Hij wordt meestal afgebeeld als
fluitspeler. In de geschriften komt hij voor als ondeugend kind, jongeling,
soldaat en koning. Ook komt hij voor als 9e incarnatie, Buddha
(vijand). (indiaweb.nl
en Ganeri, 2000)
●
Devi: Verzamelnaam
voor alle godinnen en staat voor actieve, vrouwelijke principe. (indiaweb.nl)
●
Hanuman: aanvoerder
apenleger. Staat voor kracht en heldendaden. (indiaweb.nl en Ganeri, 2000)
●
Lakshmi: vrouw van
Vishnu. Godin van voorspoed, geluk, rijkdom, schoonheid. Ze staat voor de
bevrijding uit de cyclus van leven en dood en wordt bereikt door hard werken, toewijding en opoffering.
Zij wordt vereerd tijdens het jaarlijkse lichtfeest Diwali. (indiaweb.nl)
●
Dhurga: de grote
hindoe-moedergodin, die de strijd met het kwade aanbindt om het goede te laten
overwinnen. De godin die de morele orde en rechtvaardigheid in het universum
handhaaft. Ze probeert het lijden uit te bannen. (indiaweb.nl en Ganeri, 2000)
●
Parvati: Echtgenote
van Shiva. Heeft verschillende namen: Aba of Ambika, een liefhebbende godin en
Durga if Kali, de vernietigende vorm. (indiaweb.nl en Ganeri, 2000)
●
Sarasvati: Godin van
de kunst, creativiteit en wetenschap/onderwijs. Vrouw van Brahma. De
muziekinstrumenten en studieboeken worden bij haar beeld gelegd om ze te
zegenen voor het nieuwe jaar. Wordt meestal op woensdag vereerd. (indiaweb.nl)
●
Sita: vrouw van Rahma. Godin van de vruchtbaarheid,
landbouw en vegetatie. In de verhalen is zij de incarnatie van Lakshmi.
(indiaweb.nl) 
Shiva: Een van de
belangrijkste goden. Hij wordt vaak afgebeeld als een asceet. Hij is wit van ht
lijkenas. Gaat gekleed in een tijgervel of een olifantshuid en zijn haar draagt
hij in lange vlechten. Hij heeft 3 ogen. Dit derde oog zit in zijn voorhoofd.
Dit oog staat voor kennis en uit dit oog kan hij vuur laten voortrazen. Hiermee
vernietigt hij het universum als de schepping ten einde loopt. Hij draagt heel
veel tegenstellingen omdat hij het hele universum van hoog tot laag omvat. Zijn rijdier is de stier Nandi, welke bijna voor
iedere ingang van tempels, gewijd aan Shiva, ligt. (indiaweb.nl;
Terhart, 2007 en Ganeri, 2000)Vishnu: Vriendelijk,
verschijnt steeds opnieuw in vele verschillende vormen op aarde. Wordt
afgebeeld met blauwe lichaamskleur en 4 armen, waarin hij een schelp, een
knots, een lotus en een discus draagt.
Om zijn hals een krans van woudbloemen en sieraden, waaronder het juweel
dat wensen vervult. Hij heeft 2 rijdieren, de slang Shesha en de vogel Garuda.
Hij bewaakt de wereld en grijpt in als er iets ernstigs mis dreigt te gaan. Hij verschijnt op aarde
in de vorm van de klassieke incarnaties: vis, schildpad, zwijn, de manleeuw
Narasimha, dwerg, Rama met bijl, Rama met boog, Krishna en buddha(vijand). De
laatst incarnatie Kalki moet nog komen. De populairste incarnaties zijn Krishna
en Rama met de boog, de held van de Ramayana. (indiaweb.nl; mensensamenleving.nl; Terhart,
2007 en Ganeri, 2000)Ganesha: Zoon van
Shiva en Parvati. Hij heeft het hoofd van een olifant en hij rijdt op een rat.
Hij is de God van kennis en wijsheid die hindernissen wegneemt en wordt dus
door velen vereerd. Vereer je hem niet, dan schept hij hindernissen. Zijn hoofd
werd door zijn vader afgehakt, die hem niet had herkend. Toen heeft hij het
hoofd van het eerste wat voorbij kwam aan zijn zoon gegeven. Dit was een
olifant. (indiaweb.nl
en mensensamenleving.nl)Devi: Verzamelnaam
voor alle godinnen en staat voor actieve, vrouwelijke principe. (indiaweb.nl)Parvati: Echtgenote
van Shiva. Heeft verschillende namen: Aba of Ambika, een liefhebbende godin en
Durga if Kali, de vernietigende vorm. (indiaweb.nl en Ganeri, 2000)
1.4 Goeroes
In het Hindoeïsme zijn altijd goeroes
geweest. Spirituele leraren of gids en die beschouwd worden als gedeeltelijke
reïncarnatie van een godheid, maar nog wel mens zijn. Een goeroe is een
perfecte profeet of boodschapper van god, waarin het licht van god volledig en
zichtbaar verschijnt. (F. Terhart, 2007) (Ganeri, Wat weten we over Hindoeïsme?, 2000)
2. Feesten
Het hindoeïsme kent diverse soorten vieringen; er zijn feesten om het
nieuwe seizoen in te luiden, hierbij spelen de goden een grote rol. Maar er
zijn ook feesten welke uitsluitend aan een god gewijd zijn. De festiviteiten
vinden voornamelijk in het voorjaar en het najaar plaats. Hierbij vervullen
Holi en Divali een belangrijke rol; Divali is het feest in de herfst, vlak voor
de start van de winter. Holi luidt de komst van de lente in. Deze twee feesten
worden met elkaar verbonden door een periode van ‘rust’ in de natuur en een
periode van groei, ontwikkeling en oogst. (Vink, 2014) (Wikipedia, 2014) Hindoes doen die dag bepaalde
vereringen en nuttigen speciaal voedsel. Deze vieringen staan ook vaak in het
teken van voorouders, familie en/of vrienden. Tijdens zogenaamde poedja’s,
erediensten voor goden en voorouders, worden er offervuren aangestoken om hen
te eren. Deze offervuren, hawans, worden
bij het familie-altaar of in de tempel uitgevoerd. Daarnaast zijn er een aantal
vieringen die grootster en buitenshuis gevierd worden.(Vink, 2014)
In Nederland worden voornamelijk het Holi-feest, Krishna Janamashtmi en
Divali buitenshuis gevierd. Tijdens deze feesten willen de gelovigen bijzondere
eer bewijzen aan God en er worden cultuur-historische gebeurtenissen herdacht.
Veel hindoes bezoeken tijdens deze feesten vrienden en familie om oude banden
aan te halen of juist nieuwe te maken. (Vink, 2014)
2.1 Raksha Bandhan
10 augustus 2014
Raksha
Bandhan is een feest voor broers en zussen en vindt plaats tijdens volle maan
in Sravana (meestal augustus). Zussen zoeken hun broers op en binden een
armbandje, Rakhi, welke dient als beschermkoord, om hun pols en de broer krijgt
een merkteken op het voorhoofd (worldpress.com). De broer geeft een geschenkje
aan zijn zus en beschermd haar. Het feest is bedoeld om de relatie tussen broer
en zus te gedenken. Het is geen godsdienstige plechtigheid, maar een verdieping
van de relatie tussen broer en zus. De relatie krijgt een diepere betekenis
naarmate de broer ouder wordt; hij zal haar moeten beschermen. Het maakt
duidelijk dat de vrouw er niet alleen voor staat, ook als zij eenmaal getrouwd
is, kan ze haar broer(s) om hulp vragen.(Vink, 2014)
Raksha
Bandhan is een feest voor broers en zussen en vindt plaats tijdens volle maan
in Sravana (meestal augustus). Zussen zoeken hun broers op en binden een
armbandje, Rakhi, welke dient als beschermkoord, om hun pols en de broer krijgt
een merkteken op het voorhoofd (worldpress.com). De broer geeft een geschenkje
aan zijn zus en beschermd haar. Het feest is bedoeld om de relatie tussen broer
en zus te gedenken. Het is geen godsdienstige plechtigheid, maar een verdieping
van de relatie tussen broer en zus. De relatie krijgt een diepere betekenis
naarmate de broer ouder wordt; hij zal haar moeten beschermen. Het maakt
duidelijk dat de vrouw er niet alleen voor staat, ook als zij eenmaal getrouwd
is, kan ze haar broer(s) om hulp vragen.
2.2 Krishna Janamashtmi:
16 en 17 augustus 2014(Vink, 2014)
2.3 Ganesh Chaturthi (Geboortedag
Ganesha)
28 augustus 2014(Vink, 2014)
28 augustus 2014
2.4 Pitra Paksj
9 t/m 23 september 2014(Vink, 2014)
2.5 Navaratri (tweede periode)
24 september t/m 2 oktober 2014(Moppe, 2013)
Na de offerdienst worden in sommige gezinnen de Durga-cahlisa voorgelezen en de
geofferde spijzen uitgedeeld. (Vink, 2014)
Door mee te doen met de festiviteiten, zoals het vieren van de nachten door
veel lawaai te maken en vrolijke kleding en sieraden te dragen, krijgen de
mensen de energie om het kwaad te overwinnen. (Moppe, 2013)
2.6 Dussera (Vijaya Dasami)
3 t/m 12 oktober 2014
Voor
het begin van Dussera worden er drie meter hoge poppen gemaakt van stro, welke
worden gevuld met vuurwerk. Deze poppen stellen Ravan, zijn broer en zijn zoon
voor. Op de tiende dag wordt de overwinning gevierd, de Viiavdashami. De poppen
worden in brand gestoken als teken van overwinning. (Vink, 2014)
Voor
het begin van Dussera worden er drie meter hoge poppen gemaakt van stro, welke
worden gevuld met vuurwerk. Deze poppen stellen Ravan, zijn broer en zijn zoon
voor. Op de tiende dag wordt de overwinning gevierd, de Viiavdashami. De poppen
worden in brand gestoken als teken van overwinning.
2.7 Divali
23 oktober 2014
Divali is het feest van de duizend lichtjes. Het
feest is gewijd aan Maha Lakshmi, de godin van het licht, voorspoed, geluk,
succes, wijsheid en welvaart. Na Divali gaan veel hindoes op bedevaart naar de
heilige rivier de Ganges om een religieus bad te nemen. Het gaat tijdens dit
feest om de goede dingen die het kwade overwinnnen; het licht wint van het
donker, de warmte van de kou etc. Hindoes maken voor Divali hun huis schoon en
er wordt een week lang geen vlees gegeten of alcohol gedronken. Zo worden ze
ook van binnen gereinigd. Er wordt uitgebreid gebaad en er worden nieuwe kleren
aangetrokken. Vervolgens wordt het hele huis verlicht door diya’s, aarden
schoteltjes met geklaarde boter als brandstof en een katoenen pitje. De oudere
vrouwen van de familie voeren een plechtigheid uit voor de deur van hun huis, waarbij
ze bidden tot Lakshmi en haar vragen het huis te bezoeken. Deze lichtjes
branden de hele nacht, zodat de godin het huis kan vinden. Door de lichtjes
worden de mensen verlicht en krijgt men het gevoel met een schone lei te kunnen
beginnen. Tijdens deze dag zoeken families en vrienden elkaar op en wensen
elkaar veel geluk. (Vink, 2014)
Divali is het feest van de duizend lichtjes. Het
feest is gewijd aan Maha Lakshmi, de godin van het licht, voorspoed, geluk,
succes, wijsheid en welvaart. Na Divali gaan veel hindoes op bedevaart naar de
heilige rivier de Ganges om een religieus bad te nemen. Het gaat tijdens dit
feest om de goede dingen die het kwade overwinnnen; het licht wint van het
donker, de warmte van de kou etc. Hindoes maken voor Divali hun huis schoon en
er wordt een week lang geen vlees gegeten of alcohol gedronken. Zo worden ze
ook van binnen gereinigd. Er wordt uitgebreid gebaad en er worden nieuwe kleren
aangetrokken. Vervolgens wordt het hele huis verlicht door diya’s, aarden
schoteltjes met geklaarde boter als brandstof en een katoenen pitje. De oudere
vrouwen van de familie voeren een plechtigheid uit voor de deur van hun huis, waarbij
ze bidden tot Lakshmi en haar vragen het huis te bezoeken. Deze lichtjes
branden de hele nacht, zodat de godin het huis kan vinden. Door de lichtjes
worden de mensen verlicht en krijgt men het gevoel met een schone lei te kunnen
beginnen. Tijdens deze dag zoeken families en vrienden elkaar op en wensen
elkaar veel geluk.
2.8 Basant Pachami
25 januari 2015
Dit
feest luidt de komst van de lente in. Er wordt een begin gemaakt met het
opbouwen van de holika, een grote brandstapel die de avond voor het Holi-feest
(40 dagen later) wordt aangestoken. Op een centrale plaats in de woonplaats
wordt op rituele wijze een Castor-olie plant geplant. (Vink, 2014)
Dit
feest luidt de komst van de lente in. Er wordt een begin gemaakt met het
opbouwen van de holika, een grote brandstapel die de avond voor het Holi-feest
(40 dagen later) wordt aangestoken. Op een centrale plaats in de woonplaats
wordt op rituele wijze een Castor-olie plant geplant.
2.9
Holika Dahan
5 maart 2015(Vink, 2014)
2.10 Holi
6 maart 2015
Dit
lente-feest is tevens het nieuwjaarsfeest van de hindoes en symboliseert de
overwinning van het goede op het kwade: van licht op duisternis, van kennis op
onwetendheid, van recht en waarheid op onrecht en onwaarheid. Op de ochtend van
Holi komen de mensen bij elkaar op de plek van de verbrande brandstapel. Er
wordt een gebed uitgesproken en zegewensen voor geluk en welzijn voor het
nieuwe jaar. Vervolgens brengt men bij elkaar met as een stip aan op het
voorhoofd (tilak), ten teken dat het kwaad overwonnen is. Na deze plechtigheid wordt
er de hele dag gegeten, gedronken en gezongen waarbij men elkaar besprenkeld
met geurwater, gekleurde as en allerlei vloeistoffen. Dit symboliseert de in
bloei staande natuur en het begin van de lente, het nieuwe jaar. (Vink, 2014)
Dit
lente-feest is tevens het nieuwjaarsfeest van de hindoes en symboliseert de
overwinning van het goede op het kwade: van licht op duisternis, van kennis op
onwetendheid, van recht en waarheid op onrecht en onwaarheid. Op de ochtend van
Holi komen de mensen bij elkaar op de plek van de verbrande brandstapel. Er
wordt een gebed uitgesproken en zegewensen voor geluk en welzijn voor het
nieuwe jaar. Vervolgens brengt men bij elkaar met as een stip aan op het
voorhoofd (tilak), ten teken dat het kwaad overwonnen is. Na deze plechtigheid wordt
er de hele dag gegeten, gedronken en gezongen waarbij men elkaar besprenkeld
met geurwater, gekleurde as en allerlei vloeistoffen. Dit symboliseert de in
bloei staande natuur en het begin van de lente, het nieuwe jaar.
2.11 Navaratri (eerste periode)
20 t/m 27 maart 2015
2.12 Ramnavmi
27 maart 2015(Vink, 2014)
2.13 Hanuman Jayanti
3 april 2015 (Vink, 2014)
2.14 Nag Pantsjami (I) en Nag Pantsjami (II):
4 augustus 2015 & 19 augustus 2015(Vink, 2014)
3. Rituelen en symbolen
Het hindoeïsme kent verschillende
rituelen en voor de belangrijkste rituelen dient men altijd een priester
(brahmaan) in te schakelen. (Vries, 2003)
De hindoes houden er thuis ook dagelijkse rituelen op na die ieder op zijn
eigen manier en op een zelfgekozen tijdstip uitvoert. Elke gelovige is dan ook
verantwoordelijk voor zijn eigen religieuze rituelen. Door middel van het juist
naleven van de zelfontwikkelde regels probeert een hindoe een zo goed mogelijke
relatie op te bouwen met zijn ‘persoonlijke’ godheid. Deze ‘persoonlijke’
godheid is door de hindoe gekozen uit de duizenden goden en godinnen die tot
het hindoeïsme behoren. Elke gelovige leert de basisregels om zijn god op de
juiste manier te kunnen vereren, maar het allerbelangrijkste kenmerk blijft dat
hindoes voor zichzelf kunnen bepalen hoe en wanneer zij hun god vereren, dit
wordt puja genoemd. Hierdoor bestaat er geen algemene beschrijving van het
hindoeïstische ritueel aangezien dit van persoon tot persoon kan variëren en
elke streek in India beschikt over lokale gebruiken vanuit eeuwenoude
tradities. De priesters houden wel vast aan rituelen zoals deze in de Veda’s
beschreven zijn en moeten niets hebben van de mengeling van oude tradities en
lokale varianten zoals de Indiase bevolking.
3.1 Puja
Puja is het ritueel waarbij offers
worden gebracht en wordt, afhankelijk van de zelfontwikkelde regels, dagelijks
of wekelijks uitgevoerd. Elke hindoe heeft (meestal) thuis een speciale plek
waar zijn puja wordt uitgevoerd. Op deze speciale plek staan beeldjes van de
goden of andere objecten die symbool staan voor de goden, waar de hindoe een
band mee heeft opgebouwd (de Vries, 2003). Bij rijkere families is vaak een
apart altaar gemaakt met beelden van metaal, goud of zilver maar voor armeren
kan deze speciale plek ook een vrijgehouden plekje op de grond zijn met houten
beeldjes. De hindoes geloven dat de ziel van de godheid bezit heeft genomen van
het beeldje en wordt dan ook behandeld als een menselijk wezen die de hele dag
door bezig gehouden moet worden. Puja is
dan ook niet zozeer het offeren, maar bezig zijn met de goden. Hindoes brengen
de goden offers in de vorm van voedsel, bloemen, vuur of water maar ook bloed
van een offerdier. De offers worden gegeven met als doel iets gedaan te
krijgen. De god nuttigt het offer en het materiële dat overblijft wordt aan de
armen of aan de dieren gegeven. Naast het offeren wekken de hindoes hun god ‘s
morgens met muziek, wordt hij voorgelezen, gewassen en aangekleed met bloemenslingers.
In tempels wordt de god soms naar een slaapkamer gebracht waar hij het
gezelschap van zijn vrouw(en) krijgt, ook in de vorm van een beeld. (Vries, 2003)
3.2 Ashrama’s
‘Hindoes zijn onderverdeeld in vier
klassen of kasten die traditioneel gebaseerd zijn op het werk dat ze doen. De
hoogste kaste is die van de priesters, daarna komen de soldaten en edelen.
Onder hen bevinden zich de kooplieden en daaronder de gewone arbeiders. Een
vijfde groep staat buiten het kastenstelsel omdat ze de smerigste klusjes
opknappen. Je wordt geboren in een bepaalde kaste maar nadat je bent overleden,
kun je herboren worden in een hogere of lagere kaste, afhankelijk van je karma
(Ganeri, 2000)’. De drie hoogste kasten leven volgens de vier levensfasen,
ashrama’s, en hebben betrekking op het leven van een man. De vrouw is binnen
het hindoeïsme haar hele religieuze leven ondergeschikt aan de man, aldus de
Vries, 2003. Elk belangrijk moment in het leven van een hindoe wordt voltrokken
door rituelen en ceremonies.
‘De eerste levensfase begint als een jongetje 8 tot 12 jaar is. Hij wordt bij
een leraar in opleiding gegeven en krijgt zijn heilige koord, de yajnopavita,
het teken van zijn hogere kaste. De yajnopovita is een lange lus van
katoendraad, wat de hindoe zijn hele leven moet dragen. Dit ritueel wordt
‘dvija’ genoemd en de jongen wordt hierbij voor de tweede keer ‘geboren’ door
het opzeggen van gebeden rond het heilige vuur.
De tweede levensfase volgt nadat de jongen terug komt in zijn ouderlijk huis,
na het afronden van zijn opleiding. Zijn ouders hebben inmiddels een geschikte
vrouw voor hem gevonden waar hij mee trouwt. De rol van huisvader wordt gezien
als de tweede levensfase waarin hij een gezin zal stichten en een zo goed
mogelijk leven leidt.
Als zijn zoon de fase heeft bereikt waarin hij zelf een gezin zal stichten zal
de hindoe zijn huis verlaten en zich terugtrekken om de rest van zijn leven te
wijden aan meditatie en godsdienst. Zijn vrouw mag hem vergezellen maar hij
dient alle aardse goederen achter te laten. Dit wordt gezien als de derde
levensfase.
De laatste levensfase voltrekt zich wanneer de hindoe de zoon van zijn zoon
geboren heeft zien worden. In deze fase trekt hij zich helemaal uit de
maatschappij terug om als asceet van pelgrimsplaats naar pelgrimsplaats te
trekken. Hij wordt dan een sanyassin genoemd en beschouwd als een heilige. Een
sanyassin wordt na zijn dood niet gecremeerd maar begraven in lotuszit alsof
hij nog steeds ‘aan het mediteren is’. (Vries, 2003)
3.3 Geboorte
De geboorte van een kind wordt gezien als een onreine gebeurtenis waar alleen
een vroedvrouw immuun voor is. Na de geboorte trekt een priester een speciale
horoscoop waaraan de naam van het kind wordt vastgesteld. De horoscoop wordt
ook gebruikt om de toekomst van de baby te voorspellen. De naam wordt pas op de
twaalfde dag na de geboorte gegeven en heeft vaak een speciale betekenis of de
naam van 1 van de goden of godinnen.
3.4 Huwelijk
Vaak is het huwelijk door families geregeld. Een bruiloft duurt een aantal
dagen waarin vijftien rituelen worden verricht. Er bestaat een ritueel waarbij
zeven stappen rond het heilige vuur worden gezet en bij elke stap wordt een
gelofte gedaan. Ook krijgen de bruid en bruidegom beiden speciaal gewijde
rijstkorrels op het hoofd gelegd als symbool voor welvaart en geluk. Daarnaast
krijgt de bruid vaak rijst en vruchten in haar schoot met de symbolische wens
veel kinderen te krijgen. Tijdens het huwelijk verhuist de bruid naar het huis
van de man. Er wordt een bruidsschat betaalt, die vaak armere tot levenslange
schulden kan leiden.
3.5 Bhimarathi
Bhimarathi betekent letterlijk ‘nacht van de vrees’ en dit ritueel wordt
uitgevoerd op de zevende dag van de zevende maand van het jaar dat een hindoe
zevenenzeventig is geworden. Op deze leeftijd zal men zonder vrees kunnen
sterven en na het ritueel is de hindoe vrijgesteld van zijn religieuze
verplichtingen.
3.6 Dood en
crematie
De dood wordt ook als een onreine gebeurtenis ervaren, maar doodgaan geeft
hindoes ook de mogelijkheid om een goede wedergeboorte te krijgen. ‘De
stervende krijgt magische spreuken toegefluisterd en om de geesten van het
dodenrijk gunstig te stemmen wordt rijst geofferd’ (de vries, 2003). Nadat de
hindoe is overleden wordt de schedel met een geheiligd stokje gespleten om de
ziel uit het lichaam los te kunnen laten om herboren te worden. Het lichaam
wordt in doeken gewikkeld en naar een crematieplek gebracht. Deze liggen vaak
aan de oever van een heilige rivier zodat de as in de heilige rivier kan worden
uitgestrooid. Voor de crematie wordt het lichaam op een verhoogd platform van blokken
sandelhout gelegd. De oudste zoon van de familie steekt het vuur aan. Elk jaar
wordt de sterfdag van de persoon herdacht in de vorm van een plechtigheid. (Ganeri, 2000)
3.7 Heilige
rivieren
De rivieren de Ganges en de Yumna zijn de bekendste heilige rivieren in het
leven van een hindoe, omdat zij zich hierin vrij kunnen wassen. Een hindoe
heeft als ideaal zich minstens 1 maal van zonden vrij te wassen met het water
uit de Ganges. Aan de oevers van de Ganges staan trappen, ghats, die pelgrims
de mogelijkheid bieden zich te wassen. Op dezelfde plekken worden echter ook
crematies gepleegd waarbij de as in datzelfde water wordt gestrooid. Voor
hindoes is dit een heel gewoon ritueel en vaak nemen zij ook gangeswater mee
naar huis om te gebruiken bij andere rituelen zoals het reinigen van voedsel
voor de puja.
3.8 De heilige
koe
Vroeger werden dierenoffers gebracht om de goden gunstig te stemmen. Later zijn
deze offers afgeschaft en hebben bepaalde dieren een aparte status gekregen.
Waaronder de koe die onschendbaar is. Vaak worden koeien getooid en hebben zij
een rode tika op de kop. Enige vorm van geweld tegen een koe is absoluut uit
den boze. Er wordt dan ook geen rundvlees gegeten door hindoes, aldus Ganeri,
2000. Koeien mogen wel gebruikt worden voor hun melk, yoghurt, boter, urine en
mest. Dit zijn zeer krachtige, reinigende materialen bij rituelen. Daarnaast
geloven de vrouwen, wanneer ze volgens de legende drie maanden lang een geel
koordje om hun pols hebben gedragen tot het festival Divali en deze daarna om
de staart van een koe binden, dit hen helpt om het paradijs te bereiken.
Mochten zij het daaropvolgende jaar sterven. 
3.9 Meditatie
Hindoes gebruiken meditatie om hun lichaam en geest voor te bereiden op de moskha,
dit is de verlossing van de kringloop der geboorte. Tijdens de meditatie
concentreren hindoes zich volledig op mantra’s. Mantra’s zijn magische zinnen
of een serie klanken die bij een bepaalde godheid horen, aldus de Vries, 2003.
‘Door zich volledig op de mantra’s te concentreren kunnen hindoes hun gedachten
ordenen terwijl ze aan het mediteren zijn’. (Ganeri, 2000)
3.10 Tika
‘Het is de gewoonte om ‘s morgens vroeg, als een van de eerste religieuze
handelingen, een heilig teken aan te brengen op het voorhoofd, op die plek waar
men denkt dat het derde oog, het oog van het hogere inzicht, zich bevindt. (Vries, 2003) Aan de vorm van de
tika kun je zien of de hindoe aanhanger is van Vishnu of van Shiva. De
aanhangers van Vishnu tekenen namelijk twee verticale lijnen en de aanhangers
van Shiva tekenen drie horizontale lijnen van rood of oranje gekleurde
saffraanpoeder.
3.11 Om
De hindoes hebben een heilig geluid ‘Om’ wat geschreven in het hindi het
heilige symbool voor het hindoeïsme weergeeft. Om is het symbool van
geestelijke volmaaktheid en wordt opgedreund aan het begin van gebeden,
zegeningen en lezingen uit de heilige boeken en gebruikt tijdens meditaties. (Ganeri, 2000)
3.12 Swastika
‘De swastika, ook wel bekend als
het hakenkruis, is een eeuwenoud hindoe symbool voor vrede. het wordt dikwijls
op kaarten en uitnodigingen afgedrukt en in stoffen geweven om geluk te
brengen. In de 20e eeuw namen de nazi’s in Duitsland het symbool over, keerden
het om en maakte het ot een symbool van het kwaad’. (Ganeri, 2000)
3.13 Lotusbloem
De lotusbloem is een symbool voor de god Vishnu en komt volgens Ganeri (2000)
veel terug in kunst en tempels in India.
‘Het shri symbool is een teken van welvaart en welzijn binnen het hindoeisme’. (Ganeri, 2000)
‘De eerste levensfase begint als een jongetje 8 tot 12 jaar is. Hij wordt bij een leraar in opleiding gegeven en krijgt zijn heilige koord, de yajnopavita, het teken van zijn hogere kaste. De yajnopovita is een lange lus van katoendraad, wat de hindoe zijn hele leven moet dragen. Dit ritueel wordt ‘dvija’ genoemd en de jongen wordt hierbij voor de tweede keer ‘geboren’ door het opzeggen van gebeden rond het heilige vuur.
De tweede levensfase volgt nadat de jongen terug komt in zijn ouderlijk huis, na het afronden van zijn opleiding. Zijn ouders hebben inmiddels een geschikte vrouw voor hem gevonden waar hij mee trouwt. De rol van huisvader wordt gezien als de tweede levensfase waarin hij een gezin zal stichten en een zo goed mogelijk leven leidt.
Als zijn zoon de fase heeft bereikt waarin hij zelf een gezin zal stichten zal de hindoe zijn huis verlaten en zich terugtrekken om de rest van zijn leven te wijden aan meditatie en godsdienst. Zijn vrouw mag hem vergezellen maar hij dient alle aardse goederen achter te laten. Dit wordt gezien als de derde levensfase.
De laatste levensfase voltrekt zich wanneer de hindoe de zoon van zijn zoon geboren heeft zien worden. In deze fase trekt hij zich helemaal uit de maatschappij terug om als asceet van pelgrimsplaats naar pelgrimsplaats te trekken. Hij wordt dan een sanyassin genoemd en beschouwd als een heilige. Een sanyassin wordt na zijn dood niet gecremeerd maar begraven in lotuszit alsof hij nog steeds ‘aan het mediteren is’.
3.3 GeboorteDe geboorte van een kind wordt gezien als een onreine gebeurtenis waar alleen een vroedvrouw immuun voor is. Na de geboorte trekt een priester een speciale horoscoop waaraan de naam van het kind wordt vastgesteld. De horoscoop wordt ook gebruikt om de toekomst van de baby te voorspellen. De naam wordt pas op de twaalfde dag na de geboorte gegeven en heeft vaak een speciale betekenis of de naam van 1 van de goden of godinnen.
3.4 HuwelijkVaak is het huwelijk door families geregeld. Een bruiloft duurt een aantal dagen waarin vijftien rituelen worden verricht. Er bestaat een ritueel waarbij zeven stappen rond het heilige vuur worden gezet en bij elke stap wordt een gelofte gedaan. Ook krijgen de bruid en bruidegom beiden speciaal gewijde rijstkorrels op het hoofd gelegd als symbool voor welvaart en geluk. Daarnaast krijgt de bruid vaak rijst en vruchten in haar schoot met de symbolische wens veel kinderen te krijgen. Tijdens het huwelijk verhuist de bruid naar het huis van de man. Er wordt een bruidsschat betaalt, die vaak armere tot levenslange schulden kan leiden.
Bhimarathi betekent letterlijk ‘nacht van de vrees’ en dit ritueel wordt uitgevoerd op de zevende dag van de zevende maand van het jaar dat een hindoe zevenenzeventig is geworden. Op deze leeftijd zal men zonder vrees kunnen sterven en na het ritueel is de hindoe vrijgesteld van zijn religieuze verplichtingen.
De dood wordt ook als een onreine gebeurtenis ervaren, maar doodgaan geeft hindoes ook de mogelijkheid om een goede wedergeboorte te krijgen. ‘De stervende krijgt magische spreuken toegefluisterd en om de geesten van het dodenrijk gunstig te stemmen wordt rijst geofferd’ (de vries, 2003). Nadat de hindoe is overleden wordt de schedel met een geheiligd stokje gespleten om de ziel uit het lichaam los te kunnen laten om herboren te worden. Het lichaam wordt in doeken gewikkeld en naar een crematieplek gebracht. Deze liggen vaak aan de oever van een heilige rivier zodat de as in de heilige rivier kan worden uitgestrooid. Voor de crematie wordt het lichaam op een verhoogd platform van blokken sandelhout gelegd. De oudste zoon van de familie steekt het vuur aan. Elk jaar wordt de sterfdag van de persoon herdacht in de vorm van een plechtigheid.
De rivieren de Ganges en de Yumna zijn de bekendste heilige rivieren in het leven van een hindoe, omdat zij zich hierin vrij kunnen wassen. Een hindoe heeft als ideaal zich minstens 1 maal van zonden vrij te wassen met het water uit de Ganges. Aan de oevers van de Ganges staan trappen, ghats, die pelgrims de mogelijkheid bieden zich te wassen. Op dezelfde plekken worden echter ook crematies gepleegd waarbij de as in datzelfde water wordt gestrooid. Voor hindoes is dit een heel gewoon ritueel en vaak nemen zij ook gangeswater mee naar huis om te gebruiken bij andere rituelen zoals het reinigen van voedsel voor de puja.
Vroeger werden dierenoffers gebracht om de goden gunstig te stemmen. Later zijn deze offers afgeschaft en hebben bepaalde dieren een aparte status gekregen. Waaronder de koe die onschendbaar is. Vaak worden koeien getooid en hebben zij een rode tika op de kop. Enige vorm van geweld tegen een koe is absoluut uit den boze. Er wordt dan ook geen rundvlees gegeten door hindoes, aldus Ganeri, 2000. Koeien mogen wel gebruikt worden voor hun melk, yoghurt, boter, urine en mest. Dit zijn zeer krachtige, reinigende materialen bij rituelen. Daarnaast geloven de vrouwen, wanneer ze volgens de legende drie maanden lang een geel koordje om hun pols hebben gedragen tot het festival Divali en deze daarna om de staart van een koe binden, dit hen helpt om het paradijs te bereiken. Mochten zij het daaropvolgende jaar sterven.
Hindoes gebruiken meditatie om hun lichaam en geest voor te bereiden op de moskha, dit is de verlossing van de kringloop der geboorte. Tijdens de meditatie concentreren hindoes zich volledig op mantra’s. Mantra’s zijn magische zinnen of een serie klanken die bij een bepaalde godheid horen, aldus de Vries, 2003. ‘Door zich volledig op de mantra’s te concentreren kunnen hindoes hun gedachten ordenen terwijl ze aan het mediteren zijn’.
‘Het is de gewoonte om ‘s morgens vroeg, als een van de eerste religieuze handelingen, een heilig teken aan te brengen op het voorhoofd, op die plek waar men denkt dat het derde oog, het oog van het hogere inzicht, zich bevindt.
3.11 OmDe hindoes hebben een heilig geluid ‘Om’ wat geschreven in het hindi het heilige symbool voor het hindoeïsme weergeeft. Om is het symbool van geestelijke volmaaktheid en wordt opgedreund aan het begin van gebeden, zegeningen en lezingen uit de heilige boeken en gebruikt tijdens meditaties.
3.12 Swastika‘De swastika, ook wel bekend als het hakenkruis, is een eeuwenoud hindoe symbool voor vrede. het wordt dikwijls op kaarten en uitnodigingen afgedrukt en in stoffen geweven om geluk te brengen. In de 20e eeuw namen de nazi’s in Duitsland het symbool over, keerden het om en maakte het ot een symbool van het kwaad’.
De lotusbloem is een symbool voor de god Vishnu en komt volgens Ganeri (2000) veel terug in kunst en tempels in India.
‘Het shri symbool is een teken van welvaart en welzijn binnen het hindoeisme’.
4. Heilige
boeken of teksten
Het hindoeïsme kent niet één, maar meerdere
heilige geschriften, zoals de Ramanaya, Bhagavad Gita, Purana’s en Upanishads.
De basis van al deze geschriften wordt gevormd door de Veda’s. De Veda’s
behoren tot de oudste geschriften van de mensheid. Rond 1500 voor Christus
is de eerste Veda op bladeren
geschreven. Het woord Veda betekent letterlijk ‘weten’. In de Veda’s vindt je informatie over verschillende
wetenschappen en filosofieën. De kennis van de Veda’s is onderverdeeld in vier
delen. (Rig- Veda, Sama- Veda, Yajur- Veda en Atharva- Veda). Bij elkaar kennen deze vier delen zo een
20.000 mantra’s. De inhouden van de Veda’s zijn afkomstig van de Rishi’s.
Rishi’s zijn wijze en hoogontwikkelde mensen die omschreven zouden kunnen
worden als de eerste wetenschappers. De Rishi’s hebben de kennis uit de Veda’s
ontvangen toen zij in diepe meditatie waren. In deze toestand waren de Rishi’s
in staat om contact te leggen met de kosmos en ontvingen zo trillingen die uiteindelijk zijn vertaald naar
mantra’s. De mantra’s van de Veda’s zijn
eeuwenlang mondeling doorgegeven. Rishi’s gaven het door aan hun
leerlingen en die gaven het op hun beurt
ook weer door aan hun leerlingen. Zo
gingen de mantra’s en de correcte uitspraak niet verloren. In de Veda’s staan
uiteenlopende onderwerpen beschreven. Voorbeelden zijn rituelen, yoga, astrologie, dans, wiskunde,
psychologie, enz. (Organisatie voor Hindoe Media, 2012) (Organisatie voor Hindoe Media, 2012) (Bansidhar, 2005)
4.1 De
Sruties
Srutie betekent: gehoor, het aangehoorde. De leerling zit aan de voeten
van zijn guru. De guru vertelt, geeft zijn kennis door, en de leerling hoort
het aan, herhaalt het vele malen om het goed te kunnen onthouden. De Veda
Mantras, -formuleringen, -teksten, moeten luid, duidelijk en hoorbaar worden
gereciteerd/uitgesproken. De uitgesproken woorden brengen trillingen voort.
Deze hebben een gunstige uitwerking op de hele kosmos (op mens en dier). De
Veda's behoren tot de Sruties. Het eerste doel van dit leerproces was om de
Mantra's op de juiste wijze te leren reciteren, de Mantra's foutloos en op een
bepaalde toon te leren uitspreken. Het tweede deel was de uitleg, de
interpretatie van wat de leerling had geleerd en gereciteerd. Het derde en
misschien wel het belangrijkste onderdeel was de observatie van het gedrag van
zijn leerling door de guru. Pas wanneer de guru ervan overtuigd was dat ook het
gedrag en karakter van zijn leerling goed waren, kreeg deze leerling van zijn
guru toestemming om het geleerde verder te helpen verspreiden onder het volk.
Meestal bleef hij ook dan nog onder leiding van zijn guru, samen met andere
collega leerlingen, dit werk vanuit de Aashram van de guru verspreiden.
Sommigen stichtten na enige tijd zelf, of in opdracht van de guru, op een
andere plek een nieuwe Aashram. (Bansidhar, 2005)
4.2 De
Veda's
Het Hindoeïsme gaat er van uit dat de mantra's uit de Veda's niet zijn
ontsproten uit het brein van de mens, maar van Goddelijke oorsprong zijn. God
heeft als het ware de Rishi's tijdens hun meditaties door middel van hun zeer
goed ontwikkeld vermogen om zaken te kunnen opnemen, horen en zien, dit
doorgegeven. In het begin was er maar één Veda. De heilige Vyaas Moeni heeft
deze later gerangschikt naar onderwerpen en verdeeld in drie hoofdstukken (drie
Kaands). Ze worden ook wel de Veda-trayah genoemd. Tri of tray betekent drie.
Het eerste hoofdstuk noemde hij de Gyaan-kaand. Dit boek kreeg de naam
Rig-Veda. De onderwerpen die hierin worden behandeld gaan over intellectuele-
en filosofische zaken. Het tweede hoofdstuk noemde hij de Karma-kaand. Dit boek
werd de Yajur-Veda genoemd. Hierin worden de onderwerpen betreffende de
rituelen opgenomen. Het derde hoofdstuk noemde hij de Upaasana-kaand. Dit boek
werd de Saam-Veda genoemd. Hierin worden de onderwerpen over gebed, lofzang aan
God enz. beschreven. Onderwerpen die niet konden worden ondergebracht in deze
drie boeken werden in een vierde boek, de Atharva-Veda, vastgelegd. Hierin zijn
onder andere behandeld de onderwerpen over de maatschappelijke organisatie
(religieuze, sociale, politieke regels enz.). Regels dus die naar gelang de
ontwikkelingen in de samenleving konden worden aangepast, afgeschaft en nieuwe
regels gemaakt.(Bansidhar, 2005)
4.3 De
Smrities
Smritie (smaran) betekent herinnering. Het betekent ook datgene waarover
is nagedacht. De Smrities zijn door verschillende geestelijk hoog aangeschreven
en zeer gerespecteerde guru's geschreven en bevatten rechts- en wetsregels,
regels voor zeden, gewoonten, moraal enz. Hierbij werd niet alleen
teruggegrepen naar de regels uit de Sruties, Veda's, Upanishads. De guru's
verrichtten daarnaast veel denkwerk om ook nieuwe voor die tijd passende en
gewenste actuele regels in te voeren. De eerste Smritie werd geschreven door de
heilige en geleerde Manu en het boek heet daarom Manu Smritie. Zijn boek is tot
de dag van vandaag in groot aanzien bij de Hindoes. Het bevat regels over goed
gedrag van mensen levend in gezinsverband en levend tussen anderen. Ook geeft
hij regels voor een gelukkig leven, en regels voor specifieke groepen als
jongeren, gehuwde mannen en vrouwen, ouderen, de heiligen en de gezagsdragers
enz.(Bansidhar, 2005)
4.4 De
Upanishads
Upanishad betekent "voor het aangezicht van, dichtbij gezeten"
bij de guru (leraar) luisteren. Deze bijeenkomsten vonden meestal plaats op een
speciaal voor dit doel uitgekozen plaats in het bos. Het Sanskrietwoord voor
bos is Aranya. Deze Upanishads werden meestal genoemd naar de plaats van het woud.
In de Upanishads wordt God aangeduid als Satya, de Waarheid. Omdat het
universum doordrongen is van de Goddelijke geest, zegt de Upanishad dat de
totale schepping in al de vormen waarin het te zien is, een ontwikkeling is van
die Waarheid, die Satya. Die Satya (God) staat boven alles. Tijd en ruimte
staan onder zijn gezag. De menselijke geest is niet in staat om het wezen van
die Satya te doorgronden of volledig te begrijpen. Wij mensen geven die Satya,
die Waarheid, diverse namen en vereren hem soms met een specifieke naam en
vorm. In het verleden waren 1180 Upanishads bekend. Hiervan zijn thans 108 nog
bekend. En van deze 108 Upanishads zijn 11 de bekendste. Deze zijn: Iesh-,
Kén-, Kath-, Prashna-, Mundak-, Maandoekya-, Aytareya-, Taittiriya-, Chaandogya-,
Shwetashwatar- en Briehadaranyak Upanishad.(Bansidhar, 2005)
4.5 De
Brahmana's en de Vidhi's
Deze behoren ook tot de Sruties. Hierin werden veel voorschriften
opgesomd om godsdienstige rituelen volgens de Vedische leerstellingen te kunnen
verrichten. Zo zijn voorschriften voor het verrichten van Sanskaars (heilige
sacramenten), dagelijkse rituelen, huwelijken enz. verwerkt in de Satpad
Brahman Griha Sutra. In de Brahm Sutra vindt men verder korte verhandelingen
over de Upanishads. De Brahm Sutra vat de essentie van alle Upanishads samen in
een samenhangend geheel. (Bansidhar, 2005)
4.6 De
Upveda's
Ook de Upveda's (subveda's) behoren tot de groep van de Sruties. In de
verschillende Upveda's zijn specifieke kennis over velerlei vakgebieden
beschreven. De Ayurveda- een Upveda van de Rig Veda -is welhaast zeker het
oudste systeem van natuurlijke geneeskunde. Het is zeer gedetailleerd, geeft
veel voorlichting over de manier waarop men ziektes kan voorkomen en gezond kan
leven, de zogenaamde preventieve zorg. Bij eventuele ziektes worden uitgekiende
en reeds beproefde medicijnen geadviseerd. Deze medicijnen zijn gemaakt van
kruiden, wortels, fruit enz. Toen al, vele duizenden jaren geleden, was de
Indiase geneeskunde zeer goed ontwikkeld en tot in verre landen maakte men
gebruik van die kennis. Het was in eerste instantie gebaseerd op het voorkomen
van ziekten en kwalen. Het was er op gericht om doelbewust zo te leven dat
ziekten konden worden voorkomen.
4.7 De
Agams
Dit zijn handboeken die instructies geven over de wijze van aanbidding
van God. Wij kennen onder andere de Vaishnav Agams, voor de vereerders van
Bhagwaan Vishnu; de Shaiv Agams (meer dan 100 agams), voor de vereerders van
Shiva. Shaktie Agams voor de vereerders van mata Doerga, Kalie, Saraswatie,
Gayatrie enz. In de Agams zijn Mantra's en Yantra's opgenomen voor de
aanbidding van Brahma, Vishnu, Shiva en Doerga. (Bansidhar, 2005)
4.8 De
Upanga's
Men noemt de Upanga's ook wel Darshan Shaastra's. Darshan betekent zien,
visioen, visie. In dit geval een visie over de Kosmische realiteit. Deze
behoren ook tot de Smrities. De Rishi's (heiligen) proberen door overpeinzing,
gebed en meditatie, waarneming van de verschijnselen enz. een antwoord te
vinden op de zeer brandende vraagstukken van alle tijden. Het waren vragen als:
Hoe is de schepping ontstaan, door wie is het geschapen, wie ben ik in
werkelijkheid, van waar kom ik, waar ga ik naar toe na de dood, wat is de zin
van het leven, was ik ook in het verleden aanwezig, en vele andere vragen. Het
op gerichte en doelmatige manier zoeken naar antwoorden op deze vragen is in
feite het begin van wetenschappen als filosofie en religie. Filosofie is de
wetenschap der wijsbegeerte, waarbij men wijsgerige bespiegelingen houdt, de
alledaagse dingen wijsgerig beschouwt. Deze antwoorden hebben zij in de
Upanga's (Darshan Shaastra's) beschreven. Het Hindoeïsme is gebaseerd op een
totaliteit van kennis, die diep in ieder mens aanwezig is. Het is als het ware
de som van filosofie, wetenschap, religie enz. (Bansidhar, 2005)
De zes Upanga's zijn:
4.9 De
Puraans
In het dagelijkse gebruik betekent dit woord "oud " . Hier
gaat het echter om 18 Heilige Geschriften. De samenleving was sterk aan het
veranderen. Ook de kennis van de klassieke taal van de Heilige Geschriften, het
Sanskriet, werd steeds minder beheerst. De Rishi's, de heiligen, zagen zich
genoodzaakt om de mensen op een eenvoudige manier de oude Vedische kennis
gericht op de verering van de Ene oorspronkelijke Waarheid (God) bij te
brengen. De kennis van de Veda's, Sruties, Upanishads enz. werden nu op een
andere, meer tot de verbeelding van de mensen sprekende manier gebracht in de
Puraans. De inhoud van de Veda's werden in deze Puraans op eenvoudige manier
verteld. Het doel was hetzelfde. De mensen moesten op deze wijze worden
geïnspireerd om een nobel, goed en spiritueel leven te leiden. Nu echter bracht
men het door middel van ethische- en historische verhalen over de schepping,
over koningen en heiligen. Men beschreef op deze wijze onderwerpen als: het ontstaan van het heelal, het
zonnestelsel en haar invloed op de totale kosmos,de vier wereldtijdperken
(Satya Yuga, Treta Yuga, Dwapar Yuga en Kali Yuga), de pancha tattwa of te wel
de vijf elementen (aarde, water, lucht, vuur en ether ), de werelddelen met de
verschillende landen en de oceanen enz., de Awataars van God, de dynastieën van
koningen behorend tot onder andere het geslacht van Shri Raam (de Surya
Vanshies), en die van Shri Krishna (de Chandra Vanshies) enz.(Bansidhar, 2005)
1. Brahma Puraan
10.Matsya Puraan
1. Brahma Puraan
2. Vishnu Puraan
3. Shiva Puraan
4. Bhagwat Puraan
5. Skand Puraan
6. Garoer Puraan
7. Narad Puraan
8. Brahm Waiwart Puraan
9. Waaman Puraan
10.Matsya Puraan
11.Agni Puraan
12.Maarkaandey Puraan
13.Brahmaand Puraan
14.Matsya Puraan
15.Lienga Puraan
16.Padma Puraan
17.Koerma Puraan
18.Waraah Puraan
4.10 De
Vedanta's
Ant(a) kunnen we omschrijven als einde, afronding of vervolmaking. De
Vedanta's worden ook wel de Uttar Mimaansa's genoemd (meest uitgebreide
analyse). De bevindingen worden weergegeven in de Brahma Sutra's. Hierin wordt
op diepzinnige manier het wezen van de mens en ook de verschillen tussen schijn
en werkelijkheid beschreven. Deze Heilige Geschriften sporen de mens aan in
zijn streven naar de Moksha (verlossing), een zodanige persoonlijkheid te
ontwikkelen, dat het denken en handelen beter wordt. Het leert de mensen om het
denken in de "ik" vorm te zien, als een zeer klein onderdeel van het
hoogste "ik", God. Het leert de mensen dat de waarneming van de mens
beperkt is vanwege de beperkte vermogens van die zintuigen. Dus kan hij niet
alwetend zijn, dus is hij onwetend over de ware aard van God. (Bansidhar, 2005)
5. Heilige huizen
Hindoes houden hun erediensten in gebouwen,
die ze mandir of tempels noemen.
Overal in India staan tempels en ook in andere plaatsen waar hindoes zich
hebben gevestigd zijn tempels gebouwd. Deze tempels zijn meestal opgedragen aan
een bepaalde god, godin of heilige man. Ze worden gezien als het aardse huis
van de godheid, wiens aanwezigheid wordt getoond door een afbeelding of een
beeld in het binnenste, heiligste deel van het tempelgebouw. Veel hindoes
vereren hun goden ook thuis, in een bepaalde kamer of een deel van een kamer.
Er bestaan geen vastomlijnde regels voor het eren van de goden. Sommige mensen
gaan elke dag naar de tempel; anderen komen alleen op speciale dagen, zoals
feestdagen naar de tempel. Weer anderen kennen geen tempels maar gaan
regelmatig naar groepsmeditaties in speciale meditatiecentra (jagrti's). (hindoeismegeloof, 2012) 
5.1
Tempelbel
Hindoetempels zijn luidruchtige, levendige plaatsen gevuld met geluiden
van mensen die bidden, zingen en op zangerige toon voorlezen uit de heilige
geschriften. Gelovigen trekken aan de tempelbel als ze de tempel betreden en
als ze weer weggaan. (hindoeismegeloof, 2012)
Nog meer tempels
Voor Hindoes is het maken van
een pelgrimstocht (yatra) een wezenlijk onderdeel van de uitoefening van hun
religie. In India kan bijna elke plaats een heilig pelgrimsoord zijn. Daarom
variëren de gegevens van het aantal Hindoeïstische pelgrimsplaatsen (tirthas=
doorwaadbare plaats) tussen de 58 en 64000, afhankelijk van het feit of alleen
hoofdplaatsen of ook lokale plaatsen meegerekend worden. Veel heilige plaatsen
liggen aan rivieroevers, kusten, stranden en op de bergen. (hindoeismegeloof, 2012)
Voor Hindoes is het maken van
een pelgrimstocht (yatra) een wezenlijk onderdeel van de uitoefening van hun
religie. In India kan bijna elke plaats een heilig pelgrimsoord zijn. Daarom
variëren de gegevens van het aantal Hindoeïstische pelgrimsplaatsen (tirthas=
doorwaadbare plaats) tussen de 58 en 64000, afhankelijk van het feit of alleen
hoofdplaatsen of ook lokale plaatsen meegerekend worden. Veel heilige plaatsen
liggen aan rivieroevers, kusten, stranden en op de bergen.
5.2 Ganges
Hindoes geloven dat
het water van de rivier de Ganges heilig is en dat het hun zonden afwast. De
Ganges stroomt van de Himalaya door Noord-India naar de Golf van Bengalen in
het oosten. Volgens legende viel de Ganges vanuit de hemel op aarde. Shiva ving
de rivier in zijn haar om zijn val te breken en te voorkomen dat de aarde onder
zijn gewicht bezweek. De rivier wordt ook al godin vereerd en heet dan Ganga. (Ganeri,
1996)
5.3 Kanchipuram
Deze plaats is 1
van de 7 heilige steden en wordt de stad met de 1000 tempels genoemd. Er staan
er echter 125. (hindoeismegeloof, 2012)
5.4 Mathura
Dit is de
geboorteplaats van god Krisha. (hindoeismegeloof, 2012)
5.5 De berg Kailhash
God Shiva en zijn
vrouw Parvati leefden hier. (hindoeismegeloof, 2012)
5.6 Kathmandu
Hoofdstad van
Nepal. Staat bekend om zijn vele tempels. God Shiva heeft zich hier stiekem
verstopt. (hindoeismegeloof, 2012)
5.7 Hardwar
Hari betekent
Vishnu (= een god), Ward betekent deur. Hardwar betekend dus deur naar Vishnu.
Een heilige plek. (hindoeismegeloof, 2012)
5.8 Dwarka
God Krishna heeft
deze stad gebouwd. Is al 6 keer overstroomd, maar staat er weer. (hindoeismegeloof, 2012)
5.9 Ayodhya
Dit is de
geboorteplaats van god Rama (de 7e incarnatie van de god Vishnu) en het
ontstaan van de vertelling Ramayana. (hindoeismegeloof, 2012)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten